Zordur suskun zamana meydan okumak, Beklemek ; Zordur suskun zamana meydan okumak, Hareketsiz kalakalmak zordur saniyeler içinde. Yanan mum alevinde titreşirken aydınlık, Kimse bilmez yüreğimdeki telaşın ne olduğunu.
Kör karanlıklara yakarsın ışığını, Duvara vuran karartılar bir gölge oyunu mu?.... Çağırdığın ; Yanı başında olur da hissetmezsin onu....
Sessiz sedasız çekip gitmelere alışıp , Suskun zamanlara dönüyorsun yüzünü . Suçlusu ben değilim gidişinin. Anlam yüklemeye çabalarken bakıp ardından Kalakalıyorum buralarda, Sorular bırakıyorsun kafamda.
Kızgınlığın varsa biriktirdiğin içinde Söyle ki bileyim neler oluyor iç dünyanda. Hayat her zaman istediğimizi vermiyor, Hele de ayrı dünyalar taşırken beynimizde, Ne sen bana benziyorsun ,ne de ben sana.
Öylede olsa ; muhtacız birbirimizin varlığına. Ne kadar yalnız olsak ta ; Var olabiliriz yaşamda ancak birbirimizle. Zehir’e bulayıp en güzel gülümüzü Bana sunmanın anla mı ne? Fatma Güven