Geceydi seni bana taşıyan. sen geceye yakındın, bende sana.. Ağır aksak işleyen zamanın düşürdüğü tuzaklardan kurtulup geldin, hoş geldin…. korkuların, sırlarınla ve sadece gözlerine derin bakanların görebileceği acılarınla geldin… iyiki geldin… Bekleyişlerimin içine hapsettiğim özlemlerim vardı.. nicedir kimseyle paylaşmadığım hüzünlerim.. soramadığım sorularım... Hatırladığımda yüreğimde yaratacağı o korkunç sızıyı duymaktan korktuğum için, beynimin bir kösesine fırlatıp attığım ve bir daha hiç dokunmadığım anılarım vardı…..
Simdi özgür bıraktım özlemi.. simdi hüzünde sevinç'de doyasıya yaşanıyor bende.. sorular cevabını buluyor.. çünkü sen geldin... Susmak ne çok akıllandırmış beni.. ne çok biriktirmişim kelimelerimi.. Seni soluyan bir rüzgara kapılmış gidiyorum.. yüreğimi bir yelken gibi açtım, seninle dolduruyorum.. ne iyi ettin de geldin... bir büyüysen bozulma.. bir hayali yaşıyorsak kaybolma..... hep biz çözecek değiliz ya gerçeğin düğümlerini.. bırak kendi halinde kalsın..
Ruhuna talibim ben asıl gerçek bu.. kaçışlardan bıkmış,Hep yarım kalmış ruhumda bir tek seninle doyuma ulaşacak, kendini bulacak.. Dedim ya sen geldin... Birde mavi var öyle ya.. nereye saklamıştım maviyi? kimlerden gizlemiştim de yok sansınlar istemiştim? Bak şimdi güneş bile mavi parlıyor görüyormusun? maviye anılıyor görebildiğim her şey...
en çok maviye tutkunum ben, bu yüzden mavi sen oluyorsun, çocuk gibi seviniyorum.. sen maviyle geldin.. Sahi çocuk olmayı ne kadar özlemişim ben... Senin içindeki çocukla oynayacak, bendeki çocuk yalansız ve saf olacak. kumdan kaleler yapacak, içine seni koyacak.. çığlıklar atacak yorulmayacak.. sensiz hiçbir oyunda olmayacak...
Korkma, içindeki o çocuk hep yaşayacak.. Yoktum ben senden önce yoktum sanki.. sen geldin varlığımı bildim.. sen geldin bir dokunuşun, bir öpüşün, nasılda büyük bir hazza dönüştüğünü gördüm..
AKREP Sen geldin ben oldum.. aşık oldum.. sen geldin.. Ama ne güzel geldin.. iyiki geldin... AKREP