HİKAYEMDEKİ SEN Bir hikayem var Adını hayat koyduğum sayfalar Hiç kimsenin bilmediği, duymadığı Her sayfada iki gözün ağladığı Gözyaşlarıyla sayfaların bataklığa dönüştüğü O bataklıkta dikensiz bir gülün büyüdüğü
Hikayede güle benzeyen sen Ağlayan iki göz ise ben Sayfalarda satırlar birer bilmece Her biri aklıma takılan kelepçe Kimisinin yanıtı kör gözyaşlarıydı Kimisinin yanıtı katıksız bir acı
Biri hariç hepsini çözdüm, yoruldum Çözemediğim o bilmecede mutluyum Yorulduğum yanıtlar hikayem Mutlu olduğum yanıt ise sen Satırlarda kelimeler anlamsız Anlamsızlıklar arasında dolanan bedenim dermansız
Kimi zaman kapansa da dizlerinin üstüne Yürüyor elinde umudu, yüreğinde sevgisiyle Yürüdüğü yollar efkârlı, yüreğindeki sevgisi hasretten yaralı Faydası yok ettiği sitemin; biraz ağlamaklı Öyle ki yollarda ki efkârlar mevladan Yüreğindeki yarası da ismi „SEN“ olan sevdasından
Kelimelerde heceler gökyüzü Gökyüzünü kaplayan bulutlar hüzünlü Yağdıkları sadece tek damla oldu, keder dolu O damlanın da gelip düştüğü yer zavallı gönlüm oldu Gökyüzünün mavisini görmek için bulutları dağıtmak istedim Soğuk, sert bir poyraz olupta dağıtamayan ben Hafiften esipte dağıtan tanyeli sen
Hecelerde harfler birer yıldız, ışıl ışıl İşte budur benim hikayemin farkı Işıldayan umutlu yıldızları Kayıp gitmeyenler hikayenin sonuna kadar benimle birlikteler Sonunda benimle birlik de sönecekler Biri hariç, senin sevgin, en ışıltılı olanı O hiç sönmeyecek, çünkü odur bu hikayenin anlamı...
HAYAT NEREYE KADAR....? ÖLÜMÜN ARDIDA NE VAR!!! Casper_m www.yabangulleri.8m.com