aynı anda aynı sessiz geceye doğru “içim sıkılıyor” demişizdir … hiçbir neden yokken, ya da biz bilmezken tepemiz atmış ve konuşmuşuzdur … onca neden varken ve tam sırası gelmişken hiçbir şey yapmamış ve susmuşuzdur … aynı anda aynı sessiz geceye doğru “içim sıkılıyor” demişizdir … aynı sabaha uyanırken kimbilir aynı düşü görmüşüzdür … olamaz mı? olabilir…
ayın karpuz dilimi gibi batışını izlemişizdir deniz kıyısında … belki benim kağıt param, bir şekilde, döne dolaşa senin cebine girmiştir … belki aynı posta kutusuna, değişik zamanlarda da olsa, birkaç mektup atmışızdır … ayın karpuz dilimi gibi batışını izlemişizdir deniz kıyısında … aynı köşeye oturmuşuzdur köhnede belki de birkaç gün arayla … olamaz mı? olabilir…
aynı anda başka insanlara, “seni seviyorum” demişizdir… Bostancı dolmuş kuyruğunda sen başta, ben en sonda öylece beklemişizdir … sabah 7:30 vapuruna sen koşa koşa yetişirken, ben yürüdüğümden kaçırmışımdır … aynı anda başka insanlara, “seni seviyorum” demişizdir… mutlak güven duygusuyla başımızı başka omuzlara dayamışızdır … olamaz mı? olabilir…
onca yıl sen burada …
onca yıl ben burada …
yollarımız hiç kesişmemiş şu eylül akşamı dışında …
Bülent ORTAÇGİL Eylül Akşamı 1992 Diğer byEFSaNE PPS Sunumlar için buraya TIKLAYIN