Anam da giyerdi baş örtüsünü Ele güne açmak için giymedi Allah’a inandı dini bütündü Amma Hak’tan kaçmak için giymedi Beyaz saçı serin serin tarardı Bilirdi örtünmek neye yarardı Edebiyle siyah poşu sarardı Vaşinkton’a uçmak için giymedi

Anlardı iffeti korumaz örtü İçine yansımış böyle bir dürtü Ne Kur’an ın ne de kafirin şartı Fiyakalar saçmak için giymedi İman örtülmezdi bunu bilirdi Gene de tarladan örtük gelirdi Güzellere bayılırdı ölürdü Gizli gizli göçmek için giymedi

Gençliğinde al yeşildi yazması Bir elinde kürek ile kazması Kötü derdi kapalının azması Hakka paha biçmek için giymedi Adı: “Döndü” idi, ama dönmedi Doksan yıldır ışıkları sönmedi Başında yazmadan hiç utanmadı İstiklalden geçmek için giymedi

Ak sütünü içtim ben o gelinin Ekmeğini yedim çatlak elinin Yakasından tutup dünya dölünün Ahirete geçmek için giymedi Anamdır yazmalı, bugünde dünde Bu kutsal bir yazgıdır, MAHZUNİ sende Cumhuriyet kuran, meclis içinde BİR ŞEYTANI SEÇME İÇİN GİYMEDİ!!!! A şık Mahzuni Şerif ‘98

Saygı değer ozanımız Aşık Mahzuni tarafından meydana getirilen bu eser, 1998 yılının son baharına aittir. İleriyi görme yetisini, her eserinde sergileyen Ozan Mahzuni’nin, ikibinli yıllara gelindiğinde de yanılmadığını görmek üzücü olsa da inkâr götürmez bir gerçek. 3/Kasım/2002 sabahı Türkiye Cumhuriyeti’nin bekası dinamitlenmiş; yapılan son Anayasa değişikliğine kadar geçen süreçte ise büyük bir sabır ve iyi bir strateji ile “şeriat”, güzel ülkemin her dokusuna ilmek ilmek işlenmiş, topraklarımız, bankalarımız, limanlarımız, iletişimimiz, milli servetlerimiz yabancı sermayeye peşkeşlenirken, dahilî ve haricî bedhahların, cebi ve karnı fazlası ile doymuş, carî açık kapatılmaz hale gelmiş, dar gelirli 23/Temmuz/2007 sabahının 1 hafta öncesine kadar aranıp sorulmamış, bu tarihe 1 hafta kala bir çuval kömür, bir kilo pirinçle kandırılarak, aziz vatanın yönetimi 23/Temmuz/2007 de tümüyle (yasama-yürütme-yargı) zaptedilmiştir. Şimdi de, aslında hiç de umurlarında olmayan ama başından beri uygulanan stratejinin bir gereği olarak, Anayasa değişikliği ile “Türban Krizi” var edilip sunî gündem yaratarak, dikkatler dağıtılmak istenmekte. Müslümanlık var olduğundan beri süre gelen birlik duygusu yıpratılarak toplum bölünmekle kalmayıp parçalanmakta. İstenilen, din referanslı bir toplum yaratarak, toplumu gözünün önü göremeyecek kadar maneviyatına döndürmektir. Gençliğimizi, laik rejimimizi, atalarımızın kanı ve Anadolu Köylüsü’nün tek çarığı, yarım bazlaması, matarasındaki bir damla suyu ile kazandığı, “kimliği” yani 85 yıllık CUMHURİYETİMİZ’İ yok etmek üzere, (bahsettiğim) dinamitin fitili artık yakılmıştır ve Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ümüz 10-Kasım-1938 de değil Anayasanın 10. ve 42. maddesinin değiştirilmesine ilişkin Kanun Teklifi'nin kabul edildiği 09/02/2008 günü ölmüştür. Bu ruhu canlandırmak adına ve Türkiye Cumhuriyeti’ni yok etmek için yakılmış bu fitile karşı aydınlanma meş’ âlelerini yakalım. İstikbâli bağımlı, toprakları satılmış bir hayal vatanın evlatları; ezilmiş, itilmiş ötekileşmiş, “ben bilmem beyim bilir” mantalitesindeki yitik kadınlar olmayalım. Yaptığımız, yapacağımız günahın, sevabın, ibadetin hesabını yalnızca Allah’a vereceğimizi unutmayalım. Kula kul olunmaz!! Maneviyatımız üzerinden rant sağlanmakta. Kafamızın en güzel örtüsü yüce Mevlâ tarafından verilmiş olan SAÇLARIMIZDIR!! Türkiye laikti umarım yine laik olacak ! Aydınlık günler dilerim. Hazırlayan: S. Yetiş MAHZUNİ