Kardeşleri olmalı insanın..
Aynen gemilerin limanları gibi.. Zaman zaman uğradığın... Yükünü boşalttığın...
Dalgalar dininceye dek koynunda beklediğin... Sonra açık denizlere uğurlamalı seni... Geri döneceğin günü beklemek umuduyla...
Bazen rüzgara o açmalı yelkenini... Yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla, Halatları çözmeli...
Seni çok ama çok özlemeli...
Kardeşleri olmalı insanın... Ermiş, bilge, hayatı ezbere okuyabilen... Düşünmediklerini düşündürebilen... Seni bir cambaz ipinde, güvende tutabilen...
Gerektiğinde senin için ateşi tutabilen...
Yoluna ışık tutan...
Şekillendirmeyi öğretmeli sana, Hayatın çömleğini...
Sana vermeli, soğuk bir kış günü... Üzerindeki tek gömleğini...