Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın? 50 – 60 - 70 veya 80’li yıllarda mı büyüdün .. ? Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın?

1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.

2.- Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.

3. - Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi 3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı.

4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu...

5.- Kasksız bisiklete biniliyordu.

6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan, yada muhtelif başka kaynaklardan su içiyorduk...

…ve hiçkimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. 7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı, hava kararmadan önce eve dönmekti. Cep telefonu yoktu... …ve hiçkimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. …Inanılmaz!!!

8.- Okul öğlen bitiyordu... …ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk...

9.- Bir sürü yaramız , kırılmış kemiğimiz, ve kırılmış dişimiz vardı… Fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu.... Kendimizden başka kimse sorumlu değildi...

10.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, gerçek şekerli içecekler içiyorduk.. Hiç kilo sorunumuz olmazdı, çünkü hep dışarda oynardık.. …aktif olarak ...

11.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk, aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.

12.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız, Dolby surround’umuz, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız yoktu… …ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!!!

13.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk.. Kapılarını çalıp, hatta çalmayarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!

14. - Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada. Korumamız olmadan( 14.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan(!) nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu, ya da dünyanın sonu gelmiyordu.

15.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikologa ya da Pedagoga gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu.. Basitçe, o okul yılını tekrarlıyordu.

16. - Özgürlüğümüz, üzüntülerimiz, başarılarımız, görevlerimiz vardı… 16.- Özgürlüğümüz, üzüntülerimiz, başarılarımız, görevlerimiz vardı… ...ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk.

Nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık Nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık??? Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik???

Yanıtın evet ise, çocuklarına ve yeğenlerine bunlardan bahset… Sende bu jenerasyondan mısın? Yanıtın evet ise, çocuklarına ve yeğenlerine bunlardan bahset… Geçmişte nasıl yaşamışız bir fikirleri olsun............

Büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar …fakat çok güzel ve mutlu yaşadık!!!!!! …değil mi..?