RETT SENDROMLU BİR OLGUDA YARATICI BECERİLER MODELİNİN UYGULANMASI

... konulu sunumlar: "RETT SENDROMLU BİR OLGUDA YARATICI BECERİLER MODELİNİN UYGULANMASI"— Sunum transkripti:

1 RETT SENDROMLU BİR OLGUDA YARATICI BECERİLER MODELİNİN UYGULANMASI
Özge Buket Cesim*, Sinem Kars*, Çiğdem Öksüz*, Burcu Semin Akel* *Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Ergoterapi Bölümü Giriş: Gereç ve Yöntem: Bir Ergoterapi uygulama modeli olan Yaratıcı Beceriler Modeli Vona du Toit tarafından 1960’ lı yıllarda geliştirilmiştir. Çalışmamızın amacı Rett sendromlu bir olguda yaratıcı beceriler modelini (MOCA) uygulamaktır. Çalışmaya 20 yaşında, rett sendromlu bir kadın birey dahil edildi. Yaratıcı katılım değerlendirmesi için aktiviteler kişisel yönetim, sosyal beceri, çalışma becerisi ve serbest zamanın kullanımı olan aktivite performans alanlarından seçildi. Seçilmiş olan el yıkama, baskete top atma, kağıtları küçük parçalara ayırma aktiviteleri sırasında birey gözlemlendi. Motivasyon Seviyeleri Kişisel Yönetim Sosyal Beceri Çalışma Becerisi Serbest Zamanın Kullanımı Faz Ton Bireysel Farklılaşma  x x Terapist Yönelimli Öz Sunum Pasif Katılım Taklitçi Katılım Tablo 1: Bireyin aktivite performans alanlarına göre motivasyon seviyesi Sonuçlar: Tartışma: MOCA modelinin bireysel farklılaşma seviyesi için önerdiği tedavi prensipleri literatürde rett sendromlu bireylerde uygulanan tedavi prensipleriyle uygunluk göstermektedir. Modelin rett sendromlu bireylerde uygulanmasının, müdahale programını planlama, uygulama ve sonuçları değerlendirme açısından terapistlere kolaylık sağlayabileceği ve ayrıca bu modelin otizm, disleksi ve üstün yetenekliler gibi diğer duyu bütünleme problemi olan kişilerde kullanılabileceği düşünülmektedir. Gözlemler sonucunda bireyin herhangi bir ürün ortaya koyamadığı, eylemin tesadüfi olduğu, ben merkezci iradeye sahip olduğu, sadece basit günlük araç ve gereçleri kullandığı, insanlarla ilişkide geçici farkındalığa sahip olduğu, fiziksel destek ve sürekli gözetim gerektiği, norm farkındalığının olmadığı, duygularının kısıtlı ve kontrolsüz olduğu, görev konseptinin olmadığı, aktivitelerde minimal bir çaba gösterdiği tespit edildi. Sonuç olarak bireyin yaratıcı katılım seviyesi bütün aktivite performans alanları için bireysel farklılaşma-terapist yönelimli evre olarak belirlendi. Bu seviye için MOCA modelinde belirtilen Longhorn’ un çoklu model duyusal uyarı ilkeleri esas alınarak müdahale programı planlandı. Sorumlu Yazar: Özge Buket Cesim. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Ergoterapi Bölümü