Sunuyu indir
Sunum yükleniyor. Lütfen bekleyiniz
1
Hazırlayan: MERAL BARIŞ
2
ZAMAN Zaman; satın alınamayan, biriktirilemeyen, yenilenemeyen, depolanamayan, durdurulamayan ve hiçbir şekilde yeri doldurulamayan tek kaynaktır. Zaman bize verilen sürenin tamamıdır, her insanın kullanabileceği azami bir zaman sınırı vardır ve hiç bitmeyecekmiş gibi görünmesine rağmen, zaman asla sonsuz değildir (Fidan, 2011: 48; akt. Kibar, Fidan, Yıldıran, 2014).
3
Zamanın tek bir davranışı vardır: durmadan akar, toplanamaz, depolanamaz, tekrarlanamaz ve harcanir (Mackenzie, 1987: 14; akt. Güçlü, 2001).
4
İnsan sınırlı bir yasama sahip oldugu için zamani etkin kullanmak zorundadır. Zamansızlıktan yakınanların bir çoğu zamanı iyi kullanmasını bilmeyenlerdir. Tıpkı diğer kaynaklar gibi, zaman da etkili bir biçimde değerlendirilebilir veya boşa harcanabilir (Mackenzie, 1987: 14; akt. Güçlü, 2001).
5
Scoot (1997) hepimizin günde 24 saatimizin, her haftada yedi günümüzün olduğunu söylemektedir. Daha fazla zaman satın alamazsınız, çalamazsınız, hiçbir şekilde değiştiremezsiniz. Tek yapabileceğiniz sahip olduğunuz zamanı en iyi şekilde değerlendirmektir(Demirtaş, Özer, 2007).
6
Scoot’a (1997) göre sahip olduğumuz kaynaklar arasında zaman en az anlaşılan ve en kötü kullanılan kaynaktır. Nereye gidilse, herkes yeterince zamanı olmadığını söylüyor, oysa herkesin dünya kadar zamanı vardır (Demirtaş, Özer, 2007).
7
Keenan (1996) herkesin elinde bulunan, kullanabileceği zaman miktarının aynı olduğunu söylemektedir. Çoğumuz, yeterli zamanımız olmadığından yakınırız; ama yine de bakarız ki, içimizden bazıları, aynı zaman süresi içinde diğerlerine göre daha fazla iş yapmayı becerirler. Bunun nasıl olabileceğini kavrayabilmek can alıcı bir meseledir (Demirtaş, Özer, 2007).
8
Uğur’a (2000) göre bunun anahtarı zaman yönetiminden geçmektedir
Uğur’a (2000) göre bunun anahtarı zaman yönetiminden geçmektedir. Zaman yönetimi, amaçlara ve hedeflere ulaşmada önemli bir kaynak olan zamanı verimli kullanma çabasıdır (Demirtaş, Özer, 2007).
9
Yeşilyaprak’a (2003) göre zaman konusunda başarı kriteri sadece hedefe ulaşmak değil aynı zamanda hedefe en hızlı şekilde ulaşmaktır (Sezen, 2013).
10
Efil’e (1999) göre zamanı yerinde ve uygun kullanmasını bilen insanlar önceliklerini bilerek, bunu gerçekleştirmek üzere planlar yapmaktadırlar (Sezen, 2013).
11
Efil’e (1999) göre planlama ise insan hayatını düzene sokacak iki katkı sağlamaktadır. Bunlardan birincisi bulunan noktadan ulaşılmak istenen noktaya nasıl varılacağını göstermekte, ikincisi hedeflenen noktaya en kısa sürede nasıl ulaşılacağını tanımlamaktadır (Sezen, 2013).
12
Passig (2002) zamanın fiziksel ve psikolojik boyutları olduğundan bahsetmektedir. Fiziksel zaman saatlerle ifade edilirken, psikolojik zaman bilinçlenmeyle ilgilidir ve her biri psikolojik an olarak adlandırılan zaman birimlerinden oluşmaktadır(Sezen, 2013).
13
Smith’e (1998) göre zaman yönetimi kişisel bir süreçtir ve hayatımızdaki olayları daha etkin bir biçimde kontrol etmemize yardımcı olacak bir dizi araçlar bütünüdür. Zamanı iyi yönetmek, daha çok değer verdiğimiz şeylere ulaşmak için yapılmıyorsa anlamsızdır(Eldeleklioğlu, 2008).
14
Üzerinde durduğumuz, ifade ettiğimiz zaman yönetimi, zamanı yönetmeliyiz kavramları, mevcut zamanı iyi işlerle geçirmeyi ifade etmektedir. Bu durumda önemli olan nokta, saati yönetmek değil, kendimizi o zaman içinde yönetebilmektir (Fidan, 2011).
15
Zaman yönetimi tabirinin içeriği de esasında bizim elimizde olan “an”ın yönetilmesidir. Konuyla ilgili güzel söz “Saatin kendisi mekân, yürüyüşü zaman, ayarı insandır" şeklinde olup konuyu veciz şekilde ifade etmektedir(Fidan, 2011).
16
Zamanı etkin kullanmak için kazanılması gereken alışkanlıklar:
Hedef ve amaçların belirgin olması, Planlama yapılması, Önceliklerin belirlenmiş olması, Acil durum değerlendirmesinin yapılması (Uğur, 2000; akt, Demirtaş, Özer, 2007).
17
Zaman planlamasının uygulanmasında basarili olmak için dikkat edilecek hususlar şunlardır:
Zor olandan kolay olana doğru isleri yapmak. İşleri planlanan güne ve saate göre yaparak, sürüncemede bırakmamak. Bir isi bitirmeden diğerine geçmemek. Eldeki ise tüm enerji ile sarılmak. Yaratıcılıkla ilgili faaliyetler için zaman ayırmak.
18
Rutin islerden kaçınmak.
Gereksiz ayrıntılardan uzak durmak. Engellenmeden çalışabilecek saatleri belirlemek. Çalışmayı engelleyen faktörleri saptayarak ve bunları ortadan kaldırmak için önlemler almak (Türkel, 1999:283; akt, Güçlü, 2001).
19
Gümüş’e (2001:387) göre eğer; devamlı olarak işleri yetiştirememe stresi, sosyal sorumlulukları yerine getirmede yetersizlik, zorunlu ziyaretleri yapamama, kitap okuyamama, verimsiz ve gereksiz meşguliyetlerle dolu bir gün geçirme duygusuna kapılma..., gibi hususlar, sık sık ortaya çıkıyorsa, zaman plânsız ve dolayısıyla verimi düşük olarak kullanılıyor demektir(Fidan, 2011).
20
Cüceloğlu (1999: 291) zaman kullanımında aşağıdaki dört asamadan söz eder:
Asama: Yapılacakların listesi. Yapılacakların unutulmaması için yapılan listedir. Yapılacaklar listesi
21
2. Asama: Takvimlime. Yapılacak isleri zaman sırasına koyma isidir.
22
3. Asama: Önceliklerin belirlenmesi
3. Asama: Önceliklerin belirlenmesi. Yapılacak islerin önemine göre öncelik tanınması.
23
4. Asama: Zamanı yönetmeyi değil, yaşamımızı yönetmeyi odak aldığımız zaman ortaya çıkar. Bu asama, zamana ve ürünlere yönelmek yerine kişilere ve etkili olmaya yöneliktir. Kısaca üretim ve üretim kapasitesi dengesi üzerinde durur (Güçlü, 2001).
24
Akat ve Budak’a (1999:426) göre kişiden kaynaklanan zaman tuzakları olarak şunları sayabiliriz:
Kararsızlık Plansızlık Önceliklerini belirleyememe Hayır diyememe Erteleme Dağınık masa ve dosyalama sistemi (Kibar, Fidan, Yıldıran, 2014).
25
Zamanın algılanması ve değerlendirilmesi kültürden kültüre değişiklik gösterir. Bazı Doğu ve Güney Amerika kültürlerinde, programlarda belirtilen saatten bir ya da iki saat sonra bir toplantıya gitmek normal karşılanmakta iken Avrupa ve ABD’de bir randevuya geç gitmek büyük bir eksiklik olarak kabul edilmektedir. Kültürümüzde ise vakit nakittir özlü sözüyle zamana çok değer verilmiştir. Genel kültürümüzde zaman çok önemli bir kaynaktır(Fidan, 2011).
26
KAYNAKÇA Demirtaş, H. Ve Özer, N. (2007). Öğretmen Adaylarının Zaman Yönetimi Becerileri İle Akademik Başarısı Arasındaki İlişkisi. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 2(1). Eldeleklioğlu, J. (2008). Ergenlerin Zaman Yönetimi Becerilerinin Kaygı, Yaş ve Cinsiyet Değişkenleri Açısından İncelenmesi. İlköğretim Online, 7(3), Fidan, Y. (2011). Özel Sektör ve Kamu Yöneticilerinin Zaman Yönetimi Davranışlarının Karşılaştırılması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,4(6), Güçlü, N. (2001). Zaman Yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25,
27
Kibar, B. , Fidan, Y. ve Yıldıran, C. (2014)
Kibar, B., Fidan, Y. ve Yıldıran, C. (2014). Öğrencilerin Zaman Yönetimi Becerileri İle Akademik Başarıları Arasındaki İlişki: Karabük Üniversitesi. Uluslararası İşletme ve Yönetim Dergisi, 2(2), Sezen, A. (2013). İlahiyat Fakültesi Ögrencilerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi. Akademik Bakış Dergisi, 38. Yılmaz, A. ve Aslan, S. (2002). Örgütsel Zaman Yönetimi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(1), /egitimdunyasi/haberdetay/ / /default.htm)
Benzer bir sunumlar
© 2024 SlidePlayer.biz.tr Inc.
All rights reserved.