Fareler İlk doğduklarında henüz tüyleri yoktur.
Bir süre sonra yavaş yavaş büyürler veee..
Gri renkli tüyleri çıkmaya başlar…
Artık hayata atılma vakitleri gelir..
Büyükl erinin desteği yle bir iş bulurlar, Büyüklerin in desteğiyle bir iş bulurlar.
Ve bundan sonraki tüm zamanlarını çocuklar için küçük kurabiyeler hazırlayarak geçirirler.
Ama bunu yetişkinler fark edemez sadece çocuklar fark eder.
İşte bu küçük çocuklardan biri de Deniz’dir.. Şimdi size Deniz’in hikayesini anlatacağım..
Deniz üzerindeki beyaz önlüklerle kurabiye yapmaya çalışan fareleri tesadüfen gördü.
duyduğu sesler üzerine fırının mutfağına doğru yöneldi.
Hızlıca kaçtıklarından farelerin ondan korkmuş olabileceklerini düşündü ve birine seslendi..
“korkmanıza gerek yok size zarar vermem.”
“Bu kıyafetler ve una bulanmış bıyıklarınızla çok komik görünüyorsunuz.”
Fare de bu sözlere güldü ve o günden sonra çok iyi dost oldular.
Günler günleri kovaladı. Deniz pastaneye her gidişinde..
Hem küçük un kurabiyelerinden yiyor hem de küçük dostuyla sohbet ediyordu.
Ama farecik yinede dostluklarının sır olarak kalmasını istiyordu. Çünkü büyükler bunu anlayamazdı.
Bir gün Deniz’e yetişkinlerin çocukken yaşadıklarını unuttuklarından ve
Kendi çocuklarına da ancak büyüyünce öğrendikleri şeyleri anlattıklarından söz etti.
Deniz’de şirin fareciğe hak verdi. Artık çocukların kendilerine ait bir dünyaları olduğuna ve bunun da tadını çıkarmaları gerektiğine inanıyodu.
O gece her zamanki gibi pijamalarını giyip yatağına uzandığında dostluklarının sonsuza kadar sürmesini ve bu güzel günleri unutmamayı diledi…