KUŞUMU KİM KIŞKIŞLADI?
Çocuktum, ufacıktım… Bir susayıp bir acıktım. Dedim : “Dede masal anlat.” Dedem dedi: “Sen anlat.” Ben anlattım dedem güldü, Bilmem dedem neden güldü...
Kuşum uçtu, kuşum kaçtı. Kuşum beni çok severdi. Kuşumu kim kışkışladı? Anneme sordum Babama sordum Ablama sordum Kediye sordum
Anneme sordum: “Anneciğim, kuşumu kim kışkışladı? Hani ona yem verirdim, elimden yerdi.” Annem dedi ki: “Bu kadar iş arasında ben nasıl kuş kışkışlarım?”
Babama sordum: “Babacığım, kuşumu kim kışkışladı? Hani cik cik öterdi, Sanki konuşur gülerdi…” Babam dedi: “Yeni geldim daha işten, ben nasıl kuş kışkışlarım?”
Ablam dedi ki: “Ben bebeğimi pışpışladım, kuşunu nasıl kışkışlarım? Güleyim bari.”
Kedi dedi ki: “Kuşunu ben kışkışlamadım. Ben olsam yerdim.”
Her yeri aradım, Herkese sordum. Kuşum gitmiş, kuşum yok… Kuşumu kim kışkışladı?
Acaba kuşum saklandı mı? Ama kuşum beni sever. Neden benden saklansın ki?
Yoksa kuşum kaçtı mı? Oysa evde onu herkes sever. Karnı doyardı, mutluydu. Neden kaçsın ki?
Kuşum dedi: “Buradayım! Üşümüştüm, kuytudaydım… Hiç kuşku yok, çok rahattı kafesim, ama fazla havadar, ısıtmıyor nefesim.”
Kuşum üşüyor ne yapmalı?
İşte sana kazak, başlık vay küçük kuş, bu ne şıklık!...
Kuşum dedi: “Çok üzgünüm! Ama galiba gitmeliyim. Yaza görüşmek üzere, şimdi güneye inmeliyim.”
Bana çok iyi baktınız size teşekkür ederim. Bir gün yolunuz düşerse bizim eve de beklerim.”
Kuşum uçtu, kuşum gitti. Kuşumu kış kışkışladı!..