kuş hatıraları ibrahim sadri

Benim çocukluğumda soframıza kuşlar konar Rüyalarımıza melekler uğrardı.

Kapımızdan yoğurtçu Bahçemizden ishak kuşu Kalbimizden yeni çıkan şarkılar geçerdi.

Kışın bir sobamız olurdu Sobanın yanında kedimiz Kedinin önünde yün yumağı Bir hayat bilgisi fotoğrafı gibiydik

Yerli malı kullanan Yurdunun üç tarafı denizlerle çevrili Kuru üzüm, incir, fındık Tütün, çay, narenciye, kavun karpuz yetiştiren Kuru üzümle inciri satan

Karşılığında Çamaşır makinesi, radyo ve otomobil alan Bir toprağın fertleri…

Biraz yoksul, biraz mütevekkil Biraz mahcup, biraz kırılgan

Biraz naif, ama hep umutlu…

Özlerdik Memleketteki halamızı İnce doğranmış bir dilim pastırmayı Yurttan sesler korosunu Akşam komşuluklarını Radyo tiyatrolarını

Sabah ezanını Kalaycıyı, bozacıyı Münir Nurettin şarkılarını

Orhan Boran yarışmalarını Kandil gecelerini Duvarlarımızın sarmaşıklarını Bakkalımızın utana sıkıla veresiye hatırlatmalarını

Okul önü koz helvalarını Akşam oturmalarını Ve hayatı…

Ben Çorbalardan tarhanayı Yemeklerden kuru fasulyeyi Sigaralardan harmanı Belki bunun için çok sevdim

Yollar bozuk, musluklar bozuk Ziller bozuk, paralar bozuk

Ama adamlar sağlam idi.

Top oynardık İp atlar, kedi kovalar

Taşlarla birbirimizin başını yarar Mahalle savaşları çıkarır Gece olunca da tutar babalarımızın elinden Yazlık sinemalara gider

Sadri Alışık, Vahi Öz Belgin Doruk, Cüneyt Arkın seyreder Olimpos gazozları içer Güler, eğlenir, bağırır, çağırır Dönerken yıldızları sayardık

Biz sıkı çocuklardık.

Hepimizin birer yıldızı vardı Onlara isim takardık Onlarda bize isim takardı

Pus ve dumandan önce bu şehrin Geceleri göz kırpan ve isimler takılan yıldızları vardı Benim yıldızıma Mehlika adını vermiştik

Biz kimseden yana değildik Kimsenin de kendinden yana olmasını istediği birileri olmazdı

Bir değirmendeydik Öğütülen

Öğütülürken türküler söyleyen

Buğday başaklarına benziyorduk

Bu şehrin yıldızları vardı Saçlarına kurdelalar takan

Çivitle yıkanmaktan aşınmış beyaz çoraplarına Leke bulaşmasın diye su birikintilerinden sakınan

Gözleri önlerinde Yürekleri ve beslenme çantaları ellerinde Küçük çocukları vardı bu şehrin Bu şehrin yıldızları vardı.

Ben Fenerbahçe'yi amcam Vefa'yı tutardı

Konya tahıl ambarı, Mersin muz cennetiydi

Taksimden Fatihe troleybüs kalkar Şişhanede mutlak raydan çıkardı

Vallahi hayat zor ve fakat çok matraktı

Muammer Karacanın adına bir tiyatro binası yoktu Bizzat kendisi vardı.

Başımız ağrırdı komşumuz vardı Gönlümüz daralırdı komşumuz vardı.

Çorbamızı, umutlarımızı Memleket kadar kalbimizi paylaştığımız komşularımız vardı

Geceleri bekçimiz Gündüzleri sütçümüz

Bizim kadar zayıf da olsa Nohuda ve makarnaya alışmış da olsa Sarman adında bir kedimiz

Ceplerimizde kırık misketlerimiz Çamur bulaşığı ellerimiz

Ve gülümseyen bir yüzümüz.

Göstermekten utanmayacağımız bir içimiz

Bir araya gelerek çektirebileceğimiz Bir aile fotoğrafımız vardı

Bir sabah bütün iyi şeylerin Ayvansaray iskelesinden Hayal ülkesine doğru demir alan Bir şirket-i hayriye vapuru gibi Aramızdan ayrıldığını gördük.

Sonra Ayvansaray'ın sularının çekildiğini yazdı gazeteler

Süheyla Hanımın, Raci Beyin Melahat Mehveş Ablanın Nikonun Ercüment Efendinin çekildiğini ise Yazmadılar nedense Ama yok , Ama yoklar

Ne harman sigara kaldı geriye Ne olimpos gazozu Ne de Sadri Alışık

Kalan? Kalan bir tortuydu belki

Belki kırık bir rüya denizi Belki suya düşürdüğümüz suretimizin Cep aynamıza nüktedan bir yansımasıydı her şey

Her şey Maltepe sigarasının Her arandığında Her bakkalda bulunabilmesi ile Büyüsünü kaybetmişti belki de

Belki de biz bir rüya mı görmüştük? Hadi hepsi yalandı Hadi hepsi hayaldi Hadi hepsini ben uydurmuştum.

Ama rüyalarımızın melekleri Ve sofralarımızın daim konukları kuşlar Ya onlar?

Onları siz de görmediniz mi? Sizin de sofralarınıza konup ibrahim sadri Onları siz de görmediniz mi? Sizin de sofralarınıza konup Rüyalarınıza uğramadılar mı? Onlar da mı yalandı? m.kemal