LAZERİN TARİHÇESİ Lazerler,uyarılmış salınımla mikrodalga alanında elde edilen kuvvetlendirmenin,spektrum optik bölgesinde eldesi prensibine dayanmakta olup atomların enerji seviyelerine,taşıdığı enerjiye ve yüksek enerji seviyesindeki atom sayılarına bağlıdır.

Lazer ışını teorisi ilk olarak 1917 de Albert Einstein tarafından kuantum fizik teorisinin bir parçası olarak ortaya atılmıştır.Einstein’in bu teorisine göre;uyarılmış ışınım enerji seviyesindeki bir atom,düşük enerji seviyesine indiğinde foton yayması gerekir ve bunlar aynı yönlü,aynı kuvvetli,tek renkli kutuplanmış bir ışık demeti üretirler.Bunun sonucunda da enerji meydana gelir.Einstein’in bu önerisi ile temellenen lazerlerin gelişim süreci;1928 de Rudolph W.Landenburg tarafından uyarılmış ışımanın varlığının kanıtlanması ve negatif soğumanın ortaya konması,1940 da Valentin A.Fabrikantin sayı yoğunluğu tersiniminin olma olasılığını,1947 de Willis lomb ve Rutherford’un uyarılmış ışımanın ilk gösterimini başarmaları ile hız kazanmıştır. Bu gelişim süreci Einstein’in ortaya koyduğu teori baz alınarak,Columbia Üniversitesinde yapılan çalışmalarda amonyak kullanımı ile mikrodalgaların yükseltilmesi prensibine dayanan Maser’in 1951 de Charles Hord Townes tarafından bulunması ile ivme kazanmıştır. 1959 da Mainman tarafından sentetik Ruby aktif maddesi ile ilk lazer geliştirilmiştir1960 lı yıllar lazer teknolojisi açısından çok parlak geçmiştir.1960 da Ali Javan,William Bennett ve Donald Herriot Helyum-Neon lazerini bulmuşlardır.İlk lazerin çalıştırıldığı 1960 yılından günümüze kadar geçen zaman içinde değişik dalga boylarında onlarca lazer ışını elde edilmiştir.Bu ışınlar kullandıkları alana göre değişik önemlere sahiptirler.Ancak Ruby lazeri,çeşitli patolojilerde 1963 yılında ilk kullanan kişi olması sebebiyle Goldman “lazer tıbbın babası” olarak kabul edilmiştir.

1970’lerin başında Argon ve Karbondioksit lazerlerin üretilmesi ile birlikte lazerler plastik ve estetik cerrahide daha yaygın kullanım alanı bulmuştur.Ancak bu sürekli dalga lazerlerin kullanımları tedavilerin sonrasında yara iyileşmesinin geç olması ve tahmin edilenin üzerinde olması nedeniyle sınırlandırılmıştır.1983 yılında Anderson ve Parrish’in geliştirdikleri “selektif termoliz” teorisi ile birlikte lazer doku etkileşimi daha iyi anlaşılmış ve plastik estetik cerrahide lazer uygulamaları evrim geçirmiştir.Bu alandaki hızlı gelişmeler sonucunda,lazerler,doğumsal ve kazanılmış pek çok deri hastalığının tedavisinde ve plastik cerrahinin destekleyici girişiminde ilk tedavi yöntemi olarak kullanılmış.1980 lerin sonunda sürekli-dalga karbondioksit lazer kullanılmaya başlanmıştır.İlerleyen yıllarda yüksek enerjiye sahip atımlı karbondioksit ve hızlı tarayıcılı sürekli dalga karbondioksit lazerlerin ve ardından 1990 ların ortalarında erbiumyttrium ve aliminyum garnet lazerlerin(yağ lazerleri)üretilmesiyle birlikte lazer ile deri gençleştirme ivme kazanmıştır.Karbondioksit ve yağ lazerlerin birlikte kullanıldığı sistemlerin yanı sıra,son birkaç yıl içinde geliştirilen non-ablotif lazer sistemleri ve yoğun atımlı ışık kaynakları gibi yeni teknoloji ile tıbbi lazer uygulamalarında büyük ilerleme sağlanmıştır.