Kendini tanıyınca; ağaçları, kuşları tanırsın, sonbaharları, altın sarısı yaprakları, uzaktan gelinliği giymiş kızlara benzeyen, karlar düşmüş dağları, ve karıncaları, ve böcekleri, bulutları tanırsın...
Kendini tanıyınca anneni ve kokusunu fotoğraflara sığmayan, içindeki şiir damlacıklarını karlar gibi savrulan, ve geçen zaman gibi köpüren, acıyı,sevinci,umutları tanırsın...
Kendini tanıyınca, aşkı tanırsın şarkılar arasında gidip gelen, mavi bir hüzün dökülür yüreğinden, kuşlarla ve ırmaklarla anlatırsın açılan bir mektubu, gülümsersin. karanlığın üzerine doğan ışığı tanırsın.
Kendini tanıyınca; yağmurlar yağar evlerin saçaklarından, ağlayan bir çocuğun gözleri titrer içinde, tek odalı bir ev girer düşlerine en çok, en çok sen üşürsün, herkes gibi...
Kendini tanıyınca; eğilir içine bakarsın, aynalarda çoğalır yüzün, çarşılara sığmayan bir ikindiyi paylaşırsın, yosun tutmuş bir ses düşer peşine, ağlarsın, ıslanmaz yüreğin…
Kendini tanıyınca, her şeyi tanırsın... AKREP