denizin arnavut kaldırımına; (ses düğmesini açabilirsiniz)
çıralı kumsalından - denizin sokaklarına…
Bu bir ekip ve ekipman işidir; her şey ve herkes birbirine bağlı - bağımlıdır. Kompresörsüz, regülatörsüz, BCD’siz, hava tanksız, sertifikasız, saatsiz, ağırlıksız dalmak mümkün değildir. Yaşamınız, damarlarınızdaki azotun o andaki durumunu bilebilmenizle devam edecektir. Kimse tek başına dalamaz, mutlaka ruh sağlığı da yerinde bir Buddy’nizin olması gereklidir. Bu yüzden denizin sokakları, yalnız bir şehir caretta carettası için Skin Diving ile - yani tüpsüz dalışla daha da gizemlidir. Saatlerce yürüyerek bir başına gidebildiğiniz her ıssız koy, saatlerce bir başına dalabilmeniz için sizindir. Scuba, derin mavilerde araçlı bir yolculukken, Skin Diving’de araç kendi bedeninizdir. Aslında dikey limitlerinizin en derinine tutuklu bir dalış olan Serbest Dalış’a özenmediğiniz sürece, vurgun kaygısı, dekompresyon tablolarının ince hesapları, sırtınızdaki hava tanklarının sınırlamaları olmadan sessiz mavi sokaklarda özgürce gezebilirsiniz. Evet; Scuba - yani tüplü dalışlar harikadır.
→ Tüpünüz değil, gücünüz yeterse denizin sokaklarında yirmi bin fersah gidebilirsiniz. Derinler karanlıktır; ışık, suyun ancak ilk on metresinde size net detaylar sunacaktır. Bu yüzden bir Skin Diver, basınca dayanıklı makinelerle batık fotoğrafları çekemese bile, üç megapixellik küçük bir makineyle bu detayları yakalayabilir. Ve belki de bir kış gecesi, denizden çook uzaklardaki ininde, Vangelis’in “Hayvanların Kıyameti” albümünden: “Denizin Küçük Kız Çocuğu”nu dinlerken, bu amatör fotoğraflara yeniden bakabilir, sevdikleriyle paylaşabilir… düş hekimi yalçın ergir (CMAS P*)
denizin sokaklarında
(fertilizasyon?)
… vurduğun her palette; bitene kadar kullandığın her sayılı nefeste…
müzik: la petite fille de la mer (l’apocalypse des animaux) - vangelis {sevgili cengiz tamtunalı’ya (CMAS P**) fotoğraf makinesi için teşekkürlerimle} … vurduğun her palette; bitene kadar kullandığın her sayılı nefeste… düş hekimi yalçın ergir