AYDINLANMA Nasıl anlatsam bilmiyorum Düşündükçe şaşırıyorum. Dün akşam bir haller yaşadım Aydınlanıverdi sonra aklım. Yarı uykulu yarı uyanık Oda oldukça karanlık Belleğim hafif açık Düşüncelerim dağınık Uzanmışken yatağa Bedenim sıyrılıverdi havaya Hafiflemiştim birden Önümdeydi tüm evren Birden etrafımı ışıklar sardı Duygularım berraktı Bir ses duydum derinden “Hoş geldin meclisimize bedenden” Ben şaşırmış korkmuştum Boşlukta duran bir ruhtum. “Korkma ey can ! “ dediler Önüme bir sofra serdiler.
“Bu akşam toplandı canlar meclisi Davetliler alacak dersi.” “Korkuyorum sizlerden” dedim Ve istemeden geriledim. “ Can kendinden korkar mı, Yoksa seni korkutan hocalar mı ? Biz yalnız sevgi veririz Sevgiyle sizi esirgeriz.” Biraz kendime güvendim; “Ya günah, cennet, cehennem” dedim. “ Onlar sizin dünyanızda Zaten yaşıyorsunuz bunları aranızda. Güç akılla kullanılmalı Yanına güzellik katılmalı Düşünürken inanmalı İnanırken düşünmeli. Sen düşünmezsen kendini Başkası düşünür senin geleceğini. İnancını güç olarak kullanır sana Korkuların atar ruhuna sopa.
O günah, bu yasak, şu haram Sırtından sağlanır makam Oysa var bir hazinen Akıl ve hikmet düşüncen Tart, ölç, biç, araştır Kitapları karıştır Bak evinde var bir kedin Ona her gün emek verdin Tapıyor mu bu yaratık sana ? Onu sıkıştırmayı sınasana Nasıl ısıracaktır seni Bir düşün eski kavimleri Tapmıyorlar mıydı kedilere Ve şimdi de ineklere.
İnsan denilen hayvandan Hayvanlar daha doğal inan. Onlar biliyor yaratanı Var bu evrenin ulu bir mimarı. Tekbir varlığa tekbir getiriyorlar Onun varlığında yaşıyorlar, Araya aracı koymuyorlar, Yaratanı seviyorlar. Sen de kır dogmalar düşüncesini Aldın mı bu akşam ki dersini ?” Gönlüm kuş gibi havalandı Bedenim ruhumu karşıladı Silkinerek uyandım Bu sabah aydınlandım. Mustafa Süreyya SEZGİN İstanbul,