birlikte yaşlanıp, (ses düğmesini açabilirsiniz) birlikte ölebilmek…

“Kayıp çocuklar” için bir şarkı vardı: “Runaway Train”. Soul Asylum’un 1993’te Grammy ödülünü kucaklayan bu muhteşem şarkısının klibinde, ümitsizce aranan çocukların görüntülerini izlerdiniz. Fastball grubunun 1998 Grammy ödüllü “The Way” şarkısının sözleri ise, yirmi kilometre ötelerindeki bir festival için yola çıkan, ama durmayıp yola devam ederek kayıplara karışan yaşlı Lela ve Raymond Howard çiftinin gerçek hikayesini anlatmaktaydı. Texaslı Lela, Alzheimer hastasıydı; Raymond ise beyin kanaması geçirip yeni ameliyat olmuştu. Gazetelerde, yaşlı çiftin iz bırakmadan esrarengiz kayboluşları ile ilgili haberler çıkarken, Fastball’un basçısı Tony Scalzo da “kayıp yaşlılar”, daha doğrusu “kaçak yaşlılar” için aşağıdaki satırları yazıyordu:

Kararlarını verdiler ve bavullarını hazırlamaya başladılar. O gün güneş doğmadan yola çıktılar, sonsuz bir yaz keyfinin başındaydılar; ama yolu hiç bilmeden nereye gidiyorlardı? Şarap içtiler, sohbete başladılar; artık söyleyecek daha önemli şeyleri vardı. Ve araba bozulduğunda yürümeye başladılar, ama yolu hiç bilmeden nereye gidiyorlardı? ** ** ** Herhangi birisi, yürüdükleri yolun altın ile döşendiğini, her zaman yaz olup, asla üşümeyeceklerini, asla acıkmayıp, asla yaşlanmayacaklarını görebilir. Onların gölgelerini bir yerlerde gezinirken görebilirsiniz. Eve varamayacaklar, ama buna aslında aldırmıyorlar; otoyolu istemişlerdi ve bugün orada daha mutlular. ** ** ** Çocukları uyandı ama onları bulamadı; güneş doğmadan yola çıkmışlar, her şeyi arkalarında bırakmışlardı, ama yolu hiç bilmeden nereye gidiyorlardı?.. (Tony Scalzo / Fastball)

iki yaşlı değil, iki çocuk firardaydı ve gerçek yaşlılar, evden kaçan çocukları arıyordu.

Haftalar sonra çiftin cesetleri altı yüz kilometre ötede, Arkansas’ta bir kanyonun dibinde bulundu. Altın ile döşenmiş yolda sonsuz yaz, asla ayrılmayacakları sonsuz yolculukları başlamıştı.

“Yaşlı çiftler” Bu “genç tekler”in, bu “hep yek”lerin dünyasında, bu “yapayalnız” bırakan ucuz ayrılıklarda, ne kadar paha biçilmez bir his olsa; değil yolu, nereye gideceğini hiç bilmeden birlikte yola çıkılması, birlikte geçmiş bir ömrün batımında, iki buruşuk elin birbirini sımsıkı kavrayıp, artık söyleyecek daha önemli şeylerinin olması.

sağlıktan başka, sevgiden başka, emek, sabır, tarifsiz bir hoşgörü de ister birlikte yaşlanabilmek; altın ile döşenmiş yolda, birlikte yürüyebilip, sonsuz yazda birlikte ölebilmek. Varlıkta ya da yoklukta;

Tüm “Lela ve Raymond”ların yaşlı dünyalarına

yaşlı ve yaşlı dünyanın tüm “Lela ve Raymond”larına, Tüm “Lela ve Raymond”ların yaşlı dünyalarına düş hekimi yalçın ergir sonsuz saygıyla…

düş hekimi yalçın ergir SON SUZ