Boynumuzda sübyan kavgaların vebali Koynumuzda üryan sevdaların cemali Baba yadigârı çalar saat misali Gün ışımaz yarınlara kurdular bizi Gün ortasında alenen vurdular bizi... Köreldi sevgiler, öfkeyi bilediler Ak alnımızı al kanlara belediler İnce ince dokudular, sık elediler Tel örgü kasnaklarda savurdular bizi Gün ortasında alenen vurdular bizi …
Telef oldu mamur gözlerimizin rengi Örselendi türkülerimizin ahengi Derimize yapışan aç sülükler gibi Kanlarımızı emdiler sordular bizi Gün ortasında alenen vurdular bizi... Yaktılar yüreğimizi kor eylediler Yıktılar bileğimizi hor eylediler İnsan gibi yaşamayı zor eylediler Acıyla, gözyaşıyla yoğurdular bizi Gün ortasında alenen vurdular bizi...
Dost kervanımızı bastılar yaka paça Zulmü yaşattılar ağzımızı açtıkça Ansızın, top yekûn saldırdılar alçakça Deh ettiler süngü dipçik yordular bizi Gün ortasında alenen vurdular bizi... Ak güvercinler salsak sehpalardan hergün Mahrum kalsak sevdalardan, dağılsak sürgün Bilmezler mi ki; sel olur çağlarız birgün Garip akıllarınca susturdular bizi Gün ortasında alenen vurdular bizi …
ZULMÜN TÜRKÜSÜ Grafik Tasarım : Ayfer Dursun / © Şiir : Ali Yaşar