Karadeniz bölgesinde, özellikle Rize ve Trabzon yöresinde yaygın olarak yaşatılan bir uzun hava türüdür. Sözel seslendirmede konuşurcasına (Recitatif) söyleme belirgin özelliktir. Yöre ağzı da belirgin olarak kendini gösterir. Bu türde Hüseyni makamı sıkça kullanılmıştır. Az olmakla birlikte hicaz yol havalarına da rastlanmaktadır. Ezgilerin ses genişliği en çok bir sekizlidir. Sekizliyi aşan ses genliğinde yol havasına rastlanmamıştır. Yol havasının eşlik çalgıları kemençe ve tulumdur.
Konuları aşk, sevda ve doğadır. Halk şiirinin 7 ve 11 'li hece ölçüleri kullanılmıştır. Sözler anonimdir. Özellikle gurbete gidişlerde "yola vurmalar" nadiren düğünlerde "gelin çıkarmada" erkekler tarafından seslendirilir. Gelenekte doğaçtan yol havası söyleme ve ardından karşılıklı atışma niteliğinde "atma türkü " özelliğini görmekteyiz. Ancak bu atışma aşıkların yaptığı gibi bir konu üstünde, belli bir ayağa göre yapılmayıp, genellikle mani dörtlüklerinden kurulu daha sade değişmelerdir. Karadeniz Bölgesi'nden 1923 mübadelesi ile Yunanistan'a giden Karadeniz Rumları tarafından makri adıyla bilinmekte ve yaşatılmaktadır
Yol havası, Doğu Karadeniz içinde yer alan Trabzon, Giresun, Rize gibi illerde ve bu illeri çevreleyen yörelerde çok yaygın, serbest ritmli söylenen bir kalıp ezgiyi ifade eder. Halk arasında “Yayla havası” olarak da adlandırılır. Bahar ayı geldiğinde yaylaya çıkmakta olan halk, yayla yolu boyunca coşkusunu çeşitli eğlencelerle gösterir, ki yaylaya çıkma coşkusunu en güzel ifade eden bu Yol havaları’dır. Bunlar çoğunlukla, kemençe eşliğinde çalınır. Kimi zaman zurna ve kavalla da okunur. Sözel seslendirmede konuşurcasına söylenmektedir. Aşk, doğa vb. konularını içerir.
Ah yaz gelende açti da Maçkanın yayları Garip dağlar oy dağlar Kalk gidelim seninle yayları gezmeye Oy oy oy ey ey güzelim ey dağlar oy oy Ahada gene geldi yayla zamanlari Kuş konar çalilara oy dağlar oy Yaylalar güneşliydi da bakamadım dağlara Oy oy oy ey ey güzelim oy dağlar oy oy”
SOYADI: KÜÇÜK 182