4/A 51 BÜŞRA CUHADAR
Fedakarlık, bencilce düşünmeyerek başkaları için kendimizden ödün vermektir. Bazı insanlar sevdikleri için çırpınır, onlariçin bir şeyler yapmaktan zevk alırlar. Bu insanlar eğer başkaları için kendilerinden bir şeyler veriyorlarsa buna fedakarlık adı verilir. Fedakar insanlar, bulunduğunda kaçırılmaması gereken çok değerli insanlardır. Ancak onların bu özellikleri bilindiğinde bu durum asla kullanılmamalıdır. Kimi insanlar sadece kendini düşünürken fedakar kişiler kendilerinden önce yakınlarını ve sevdiklerini düşünür. Örneğin annelerimiz çok fedakar insanlardır ve onlar her zaman kendilerinden çok çocuklarını düşünürler. Fedakarlık insanın sahip olduğu en önemli erdemlerden biridir. Bu insanlar çevreleri tarafından da çok sevilir. Bunu bilerek günlük hayatımızda sevdiklerimize karşı fedakarlıkta bulunmalı ve onların mutluluğu ile mutlu olmayı öğrenmeliyiz. Bunu yaparsak hayat bizim için daha anlamlı bir hale gelecektir.
-Bir mum diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez(Mevlana) -Bu dünya düşmanlarını da gemisine alabilecek bir Nuh ister(Arif Nihat Asya) -Büyük fedakarlıklara katlanabilmek için büyük avuntular bulmak gerekir(Bertrand Russell) -Başkaları için kendinizi unutursanız, o zaman sizi daima hatırlayacaklardır(Fyodor Dostoevsky) -İnsanın kendi felaketine tahammül edebilmesi büyük hünerse, başkalarının felaketini paylaşabilmesi daha büyük hünerdir (Joseph Joubert) -Dünyada her şeyin bir ölçüsü tartısı vardır Sevginin tartısı da fedakarlıktır Fedakarlık yapmayanın sevgisine inanılmaz (Abdülaziz Bekkine) -Efendi adam, kendisinden çok şey, başkalarından az şey bekler(Konfiçyüs)
Fedakar Annem Ben üşüsem sen titrersin Hemen üstümü örtersin Sanki üşüyen sensin Benim fedakar annem Ben üzülsem sen ağlarsın Damla damla çağlarsın Hemen gülmemi sağlarsın Canım fedakar annem Acıktığımı anlarsın Hemen sofra kurarsın Ben yesem sen doyarsın Kanım fedakar annem Susadığımı anlarsın Ben içsem sen kanarsın Evimizde pınarsın Balım fedakar annem Turan Ergun
Annemin yalnızca bir gözü vardı. Ondan nefret ederdim… Çünkü bu durum beni utandırıyordu Ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı. İlkokulda iken bir gün annem bana merhaba demeye gelmişti. Yerin dibine geçmiştim. Bunu bana nasıl yapabilirdi? Onu görmezden geldim. Ona nefretle baktım ve oradan kaçtım. Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım dedi ki “Eeee senin annenin yalnızca bir gözü var!” Yerin dibine girmek istedim. Ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim. Bu yüzden o gün onunla karşılaşınca dedim ki “Beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi!!!
Annem karşılık vermedi. Dediklerim hakkında bir saniye bile durup düşünmedim çünkü çok kızmıştım. Onun duyguları beni ilgilendirmiyordu. OnuÇok çalıştım ve Singapur’a okumaya gittim. Sonra evlendim. Kendi evimi aldım. Çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum. Bir gün annem beni ziyarete gelmişti. Kaç yıldır beni görmemiş ve torunlarını tanımamıştı. Kapıya gelince çocuklarım ona güldüler. Ona “Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin! HEMEN BURADAN GİT!” diye bağırdım. evde istemiyordum
Buna annemin sessizce “Kusura bakmayın. Yanlış adrese geldim galiba” dedi ve gözden kayboldu. Bir gün mezunlar toplantısı için okuldan bir mektup aldım. Karıma “iş seyahatine gidiyorum” diye bahane uydurdum. Mezunlar toplantısından sonra sırf meraktan eski eve gittim!!!. Komşularım annemin öldüğünü söylediler. Hiç üzülmemiştim. Bana verilsin diye annemin bıraktığı bir mektup verdiler.
“En sevgili oğlum her zaman seni düşünüyorum… Singapur’a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm. Mezunlar gününe geleceksin diye çok sevinmiştim. Ama seni görmek için yataktan kalkabilir miyim bilemiyorum. Sen büyürken sürekli bir utanç kaynağı olduğum için üzgünüm. Biliyor musun… sen çok küçükken bir kaza geçirmiştin ve gözünü kaybetmiştin. Anne olarak senin tek bir gözle büyümene dayanamazdım. Bu yüzden sana kendi gözümü verdim… O gözle benim yerime görüyor diye seninle o kadar gurur duyuyordum ki. Bütün sevgimle….. Annen…
SUNUMUM BİTTİ
SON