Tekrar eski dosta sarıldım yine Senin yüzünden; İçmeden bile sarhoşum artık Senin yüzünden; Artık çok yalnızım Yetemiyorum kendime ve kendimdekilere Çıkıyorum; Bu aralar biraz daha fazla çıkıyorum galiba Acıktığında insan yiyen Bu güzel şehrin sokaklarına.
Kaldırım taşlarında oturduğum, Kavgasında yoğrulduğum, Her yıkılışımda tekrar doğrulduğum, Ve her defasında yeniden ona sarıldığım, Ama yetmiyor, yetmiyor artık, Senin yüzünden, Eğer ölürsem bir gün Göremeden seni Vasiyetimdir yakın beni Savurun bu şehre Sokak, sokak, cadde, cadde.
Belki bir gün geçerken arabanla üzerimden Yapışırım tekerine yaşarım seninle Bir teker uzaklığında da olsa bile, Yaşarım bu şehri seninle Kül olarak yaşansa bile Bu da senin yüzünden.
Tekrar eski dosta sarıldım Yine senin yüzünden, Her dolduruşumda bardağa Kızıyor; ve nerede kaldığıma dair sorular soruyor Senin yüzünden,
Seni bir tek onunla paylaşabiliyorum Ona anlatıyorum göremediğim yüzünü, Ona anlatıyorum bu garip hüzünü, Ona anlatıyorum okşayamadığım saçını, Ona anlatıyorum saramadığım belini, Ona anlatıyorum öpemediğim dudaklarını, Ona anlatıyorum bakamadığım gözlerini, Ona anlatıyorum duyamadığım sözlerini, Bunlar hep bir hiç yüzünden.