bir varmış bir yokmuş bir ormanda ağustos böceği ve karınca varmış.
karınca yazın durmadan yuvasına yiyecek taşırmış karınca yazın durmadan yuvasına yiyecek taşırmış.ama ağustos böceği çok tembelmiş. tembelmiş.karınca bir gün yine böyle yiyecek bulmaya çıkmış.
çıkmış.o sırada ağustos böceği ağacın kenarında tatlı tatlı öterken karınca : ağustos böceği nasılsın demiş.oda iyiyim iyiyim senin gibi salak değilim.demiş.
karınca buna çok kızmış karınca buna çok kızmış.öfke ile konuşarak : ağustos böceği sen hiç bu sene yiyecek toplamamışsın galiba. ağustos böceği gülerek : amaaaan karınca boş ver yiyeceği.yaz günü rahatına baksana.ama karınca onun bu tavrına gıcık olmuş.onu önemsememiş ve evine gitmiş.
kış iyice yaklaşmış.ağustos böceği de yiyeceksiz kaldığı için karıncadan biraz yiyecek ala bilirim diyerek karıncanın evine gitmiş.
karıncaya dönerek: karınca kardeş bana biraz yiyecek vere bilir misin demiş.
ama karınca ona yiyecek vermemiş ve kapıyı şat diye kapatmış.
kapatmış.ağustos böceği yiyeceksiz kalarak keşke ondan önce yiyecek ben toplasaydım diyerek bir daha böyle yapmayacağına kendine söz vermiş. BU GÜNÜN İŞİNİ HİÇ BİR ZAMAN YARINA BIRAKMAYACAKSIN.