Islaktı yerler Kırağı çalardı gecenin ayazı Üstümüzde ağarmış gömlekler Ve giyilmekten nezelmiş pantolonlar Nemli çimenler çekerdi o yuha canımızı Sineklerin karası göz çapağımıza dadanır Sivrileri çuvaldız ağız somururdu kanımızı Baldırlarımıza batardı çakır dikenleri cız bız Kurumuş yapraklar kaşındırırdı sırtımızı… Çekirge sıçrasa Heyecan al basar Göğsümüz daralırdı Uçuşan göçmen kuşlar Aklımızı başımızdan alırdı Daha şakula konar konmaz Belimizden çıkınımız sıyrılır Ayağımızdan pabuçlar fırlardı Yere saçılan yufka ekmeğimizi Dil peynirimizi karıncalar talardı Salınan ayran hangilimiz dökülür Su testimizin içine toprak dolardı Koyunlar uslu durur, keçiler inatçı Teleme çanağımızı gıdikler yalardı …
Kızılcık sopasıyla güneş Vururdu alnımızın çatısına Vururdu beş parmak balkır Derimiz kösseğe gibi yanardı Nasır bağlardı topuklarımız Cavlak kafalarımız kavlardı Hararetimizi kesmezdi çay Alnımızdan süzülen terler Burnumuzdan damlardı… Közde kirpi Ve nohut firiği Yakmazdı içimizi Kör olası fakirlik gibi Pazar artığı uluk portakallar Kurtlu elmalar iştahımızı açmazdı Ne kadar çekersek çekelim, nafile Tabakamızdaki kaçağın dumanı Ucu pamuklu kadar çıkmazdı Usanmışlıktan olsa gerek Mayalı bazlamaların tadı Somun yerini tutmazdı …
Bir karış zıplamazdı Kendi icadımız çaput top Mıh gibi olduğu yere çakılırdı Gerçi ayağımızdaki çarpana Ve kara yemenide de iş yoktu Gerilenerek vurmaya kalksak Bazen denk gelse de tapına Genellikle hedefi ıskalardı Özü pek yinliydi meretin İsabetli tek şut çekemez Ancak kaçanı yakalardı… Çamurdan Oyuncaklarımız Yumuşak haliyle Yağ gibi görünse de Kuruyunca hemen yarılırdı Tel arabalarımız basınca eğilir Kamıştan uçurtmalarımız kırılırdı Ot yığını yataklarımız yel esince dağılır Kağıttan külahlarımız budak geçince yırtılırdı …
Bisiklet misali Bacaklarımızın arasına alarak Boynuna ip doladığımız çınar dalı “Deh” deyince gider “Çüş” deyince dururdu… Çiklet niyetine Dağda topladığımız kenger Çiğnedikçe acı acı şişer Damaklarımızı vururdu… Misket sevdasına Yonttuğumuz taşlar Lığlandıkça yavaşlar Maalesef utulurdu …
Efkârlandığımızda Karadağın boz yılanı Yatalak dilimize dolanır Kıt kanaat darlandığımızda Omzumuza yoksulluk abanırdı Çalı köküne tüneyen üveyik gibi İki büklüm çarnaçardı babalarımız Feleğin pençesinde acıyla kıvranırdı Çatlamış elleriyle başımızı ovalarken Yüzümüze bakarken garip halleriyle Köpüren yürekleri için için yanardı Para istediğimizde yok demezlerdi Lâkin var da edemezlerdi malum İflâhı kesilmiş yaraları kanardı Ya pamuk çiğidineydi sözleri Ya da seneye tütün üzerine Olurcasına sustuğumuzda Kalpleri kandık sanırdı …
Gaz lambasının Mağmum ışığında En iyi masal dinlenirdi Peri padişahının güzel kızı Fakir keloğlanın sonsuz aşkı Zihnimizde çok net canlanırdı Tavana kıstırırdık bakışlarımızı Dudaklarımızı ısırırdık imrenerek Karanlık dünyamız aydınlanırdı… Her masalın sonunda Onlar erirken muradına Biz çıkamazdık kerevetine Karşımıza engeller sıralanırdı Yaşadığımız hayatın soğuk yüzü Sileleme çarpınca kulağımızın dibine Al güller açardı gamzeli yanaklarımızda Gözlerimiz yıldız yıldız karıncalanırdı …
El yağlı göbeğiyle kapıya sığmazken Bize iğnenin deliği geniş gelirdi Aza razıydık, razı olmasına da Eyvallahımız yoktu haksızlığa Öfkelerimiz dilimizin ucunda Huylandıkça hatlarımız gerilirdi… Velhasıl kelam Vurdukça tırpanı hayat Unuttukça erkân-ı makam Karakış ve karanlıklara inat Direncimiz filiz filiz serpilirdi …
Sevgiyle şekillenirdi evren Üşüyen ellerimizde yeniden Okundukça dillenirdi kitaplar Kalemler aşka meyil bilenirdi… Dağların ardı Deniz kokardı Her dem MAVİ Hepten ASİ …
MAVİ ve ASİ Grafik Tasarım : Ayfer Dursun / © Şiir : Ali Yaşar