(ses düğmesini açabilirsiniz) Birisi size derse ki:

dağa tırmanırken aracımızın trigger kayışı koptu, kuş uçmaz, cep telefonu çekmez yolda, resmi plakalı bir pikap bizi alıp yemyeşil bir ilçenin küçücük sanayi çarşısına getirdi, oradaki yedek parçacı, yana yakıla telefonla komşu illerden yeni kayış aradı, sonra da kendi aracına otomobil ve traktör tamircisini de alıp, bizi dağdaki aracın yanına götürdü, derken motoru hiç çalıştırmadan, aracı kazık gibi direksiyon ve frenle aşağıdaki ilçeye saldık, ilçede hiç otel olmadığı için çarşıdaki tuhafiyeci: - Ben şu mavi binada yaşıyorum, isterseniz bu akşam bizde kalın... dedi, oradaki bebeler defalarca minibüs durağına gidip, kayışın gelip gelmediğini sordu, yedek parçacının yeğeni arabasıyla bizi ve çantaları, Öğretmen Evi’ne götürdü, o “hiç hırsızlık olmaz” dedikleri yeşil ilçede nefis bir yemekten sonra inekli sokaklarda turlandı, internet bağlantısıyla mesajlar kontrol edildiğinde posta kutusunda bizi dağdan getiren resmi pikap sürücüsünün kartvizitimdeki adrese attığı : “Arabanız yapıldı mı? Sizi görev dönüşü göremedik, inşallah sorun yaşamamışsınızdır. Biz sizi getiren arkadaşlarız; İYİ GECELER” mesajı görüldü, o gece öğretmen evinde 2,5 lira para üstüne kadar bir kuruş fazlaya tenezzül edilmedi, ertesi sabah çay ikramları arasında tamirat bitti ve çok utana sıkıla (elbette misliyle verilecek) komik bir ücret istendi, Tarım İlçe Müdürü ise canla başla çevreyi gezdirip bilgi verdi ve ilk fırsatta yine beklediklerini söyledi, dönüş yolundaki akaryakıt istasyonunda, koca termosa doldurulan çay için para istenmedi... inanın!

Çünkü o anlattıkları Türkiye’de, Kastamonu’nun Daday ilçesinde geçiyordur. Ve bilin ki, o şahıslar hayali bir dağ masalı kahramanları değil; Türk Telekom pikabının şoförü Hüseyin Yataz’dan oto yedek parçacısı Erol Tafralı’dan, oto tamircisi Orhan Çelebican’dan, yeğen Cihan Tafralı’dan, Tarım İlçe Müdürü Ziya Kabakçı’dan, belki tüm çayını ikram eden Ergin Yumurtaş’tan, adı bile bilinmezken mavi boyalı evine davet eden tuhafiyeciden, bir kuruş bahşiş kabul etmeyen Öğretmen Evi görevlisinden, orta hal ile maddi sıkıntı arasında ezelden ebede gidip gelen, dünyanın en insan, dünyanın en zengin ülkesinin, gönül muslukları altın kaplı trilyonerlerinden başkaları değildir. Apartman komşularının küçük bir selamı esirgediği büyük şehirlerden, küçücük Daday’ların, Azdavay’ların, Ilgaz’ların büyük insanlarına sevgilerimle… düş hekimi yalçın ergir müzik: orada bir köy var uzakta münir ceyhan çocuk orkestrası şiir: ahmet kutsi tecer