Hayat ertelenemez… Ümit Aydemir
Daha doğar doğmaz anlamalıydın… Her şeyin er ya da geç bir sonu olduğunu Zamanı geldiğinde çıkıverdin sahneye Sonu meçhul bir oyuna açılınca perdeler, Doğup başladın sen de herkes gibi, ölmeye…
Çok geçmeden öğrendin ertelemeyi Şımarıp da babanı az bekletmedin, Baba diyebildiğini duyması için Ve diz üstü süründün aylarca usanmadan Kucak açıp, koşmanı beklerken sevdiklerin…
İnsan istemese de geçiyor işte zaman Artık sen o evin yumurcağı değildin. Derken bir listeye yazdırdılar adını, Her sabah “burada mı?” diye sordular Sense hep “bugün nasıl bitecek” diye Yaşamayı ertelerken geçti güzelim yıllar…
Son akşama bıraktın her seferinde Kabus gibi sınavlara hazırlanmayı Götürdü bak doğruları yanlış cevaplar Planlar yazmaktan yıprandı parmakların Ondan çalamayışın hayalindeki sazı Tüm zor başlangıçları yarınlara bıraktın Sana bir şey öğretecek oysa yarınlar: Hayat bu, ertelenmez…
Gidip başkasına yar oldular hep, Sevip de bir türlü söylemediğin kızlar Sen yeni düşler kurarken yatağında, Hayallerini çaldı zalim hırsızlar.
Sensiz gecelerde üşüdü sevdiklerin; Sense terleyip durdun kaygıların koynunda Paylaşmalıydın oysa, servetin yalnız bugün Yarınlarsa meçhul, gelmedi daha …
Alnında dünden emanet kırışıklıklar Yaptıklarına dair pişmanlıkların izi Yapamadıklarınsa birer mıhtır aklında Çekip de gidenler unutulsa da biraz, Yaradır hep aramızda yaşanmadan kalanlar
Hayatta keşkelere yer yoktur ama Keşke bildiğin kadar yapabilseydin Haykırabilseydin haklı olduğun kadar Haksız olduğundaysa, susabilseydin Ve annene o gülü uzatmak için Keşke o kadar çok beklemeseydin Çünkü güller annelerin ellerinde güzeldir Kimsesiz bir mezar taşında değil. İndir arada bir gökten bakışlarını Bir kulak ver ne diyor, toprağa eğil ! Hayat bu, ertelenmez!..
Ömründen çalarmış hep, yarını bekleyenler Çaldığın sadece yarınlar değil Bozdurup sıhhatini nakde çevirdin Aksini yapacaksın ilerde muhtemelen Şu yokuşu bir çıksan ne gam, ne keder Belki tüm insanlığın elinden tutacaksın
Anlatma biliyorum, çok iyi olacaksın; Düzen tutturuncaya dek yaşarsan eğer Ama dedim ya dostum hayat ertelenemez! Zamansız ve rötarsız gelecek bir gün ölüm, Susturacak sazları acı bir siren !
Son bir fırsat şöyle dursun düşlerin için İhtimal ki vaktin öyle bol olmayacak Gözlerini kapamaya yetecek kadar Donuk bakışların anlatacak tavana Yapılacak ne çok işlerin vardı daha Ve soluk teninden anlayacak görenler Seni de üzermiş tutamadığın sözler
Üzülüp beklemekten fazlasını yap artık Haydi bütün yüreğinle doğrul yerinden Bir adım, bir özür, belki de bir tebessüm Ama ne olursun daha fazla bekleme Ve bekletme daha fazla Hayat bu, ertelenmez ... by: gramofon